خدا و جهان و انسان از دیدگاه علی بن ابیطالب علیهما السلام و نهج البلاغه

مشخصات کتاب

سرشناسه: جعفری تبریزی ، محمدتقی ، 1377 - 1302

عنوان و نام پدیدآور: خدا و جهان و انسان از دیدگاه علی بن ابیطالب (ع ) و نهج البلاغه / محمدتقی جعفری

مشخصات نشر: تهران : بنیاد نهج البلاغه ، []1380.

مشخصات ظاهری: ص 53

فروست: (دانشنامه نهج البلاغه )

شابک: 964-6348-64-71000ریال؛ 964-6348-64-71000ریال

وضعیت فهرست نویسی: فهرستنویسی قبلی

یادداشت: کتابنامه به صورت زیرنویس

عنوان دیگر: نهج البلاغه . برگزیده

موضوع: علی بن ابی طالب (ع )، امام اول 23 قبل از هجرت - 40ق . نهج البلاغه -- آفرینش

موضوع: علی بن ابی طالب (ع )، امام اول ، 23 قبل از هجرت - 40ق . نظریه درباره آفرینش

شناسه افزوده: علی بن ابی طالب (ع )، امام اول ، 23 قبل از هجرت - 40ق . نهج البلاغه . برگزیده

شناسه افزوده: بنیاد نهج البلاغه

رده بندی کنگره: BP38/09/آ7ج 7

رده بندی دیویی: 297/9515

شماره کتابشناسی ملی: م 79-12473

مقدمه

بسم الله الرحمن الرحیم

کتاب نهج البلاغه که محتوی سخنان امیرالمومنین (ع) و نامه ها و کلمات قصار آن بزرگوار است، بوسیله سید شریف رضی جمع آوری شده است. واقعیات و حقایق بسیار با اهمیتی را درباره ی سه موضوع (خدا و جهان و انسان) مطرح کرده است. توصیف و استدلال هائی که درباره ی سه موضوع مزبور در نهج البلاغه صورت گرفته است، عقل سلیم و وجدان و فطرت پاک، مجموعا دست بکار شده، مطالعه و بررسی کننده را با طرقی بالاتر و محکم تر از راههای منطقی معمولی با حقایق و واقعیات مربوط به سه موضوع مزبور در تماس میگذارد.

سخنان نهج البلاغه درباره خدا

بطور کلی سخنان نهج البلاغه درباره ی خدا به چهار قسم اساسی تقسیم میگردند:

قسم یکم

بیان مختصات مقام شامخ خداوندیست که در حقیقت بازگو کننده ی اوصاف جمال و جلال آن ذات اقدس است که بدون آنها، خدائی مطرح نیست و راه شناخت این مختصات، توجه همه جانبه به مفهوم کامل مطلق است که ضروری ترین صفت اوست مانند:

«الحمدلله الذی علا بحوله و دنا بطوله، مانح کل غنیمه و فضل و کاشف کل عظیمه و ازل». [1].

«سپاس مر خدای راست که به قدرت و سلطه ی ربوبیش بالاتر از همه ی جهان هستی و با احسان و عنایت پروردگاریش به همه ی موجودات نزدیک است، اوست بخشنده ی هر سود و فضل و برطرف کننده ی هر حادثه ی بزرگ و تنگنای سخت.»

«الاول الذی لم یکن له قبل فیکون شیی ء قبله و الاخر الذی لیس له بعد فیکون شیی ء بعده» [2].

«خدا آن ذات اول است که برای او هیچ قبلی نبوده است، تا پیش از ذات اقدس او چیزی وجود داشته باشد و آن آخر است که برای او بعدی وجود